quinta-feira, 23 de fevereiro de 2012

Proua i Percunceito - Capítalo IV



Quando Jane i Elizabeth quedórun eilhas solas, la purmeira deilhas, que antes tubira cuidado quando se tratou de agabar al senhor Bingley, cuntou le a sue armana l muito que lo admiraba.
“Ye todo l que un rapaç moço debe de ser,” dixo eilha, “sensible, adbertido, mui bibo; i nunca habie bido uns modos tan hounestos! –– tan simples cun ũa eiducaçon tan purfeita!”
“I tamien ye guapo,” acrescentou Elizabeth, “l que nunca stá a mais nun moço, se fur possible. De modo que ten un carátele cumpleto.”
“Senti me mui agabada por el quando me chamou a beilar pula segunda beç. Nun asperaba un agabo cumo esse.
“Nun lo asperabas? You si asperei, por ti. Mas essa ye ũa grande defréncia antre nós dues. A ti ls agabarriones siempre t’agárran çprebenida, mas a mi nunca. Quei poderie ser mais natural do que el te cumbidasse a beilar outra beç? El nun podie deixar de ber que tu eras ũas cinco bezes mais guapa do que qualquiera mulhier na sala. Nun le agradeças esso al el ser galan. Buono, la berdade ye que ye mui agradable, i you aprobo que gustes del. Yá tenes gustado bezes de mais de pessonas burras.”
“Lizzy, querida!”
“Á! tenes ũa cierta caída, bien sabes, para gustar de to la giente. Nunca bés un defeito an naide. Todo mundo ye buono i agradable als tous uolhos. Nunca an dies de mie bida te oubi falar mal de un ser houmano.”
“Nun querie ser anjusta al cinçurar a alguien; mas sempre digo l que penso.”
“Bien sei; i esso ye que ye un assombro. Cun l bun sentido que tenes, seres tan hounestamente ciega pa las faltas i las boubadas de ls outros! Fenhir candura ye algo que se bei muito –– un sbarra cun esso a cada passo. Mas ser cándido sien farroncas nien tener algue an bista –– guardar l que ye buono an cada un i fazé lo inda melhor, i nun dezir nada de l que ye malo ––solo tu sós capaç. I tamien te gustórun las armanas del, nun ye berdade? Ls modos deilhas nun s’acumpáran als del.”
“Ye berdade que nó –– al ampeço. Mas son mulhieres mui amables quando falas cun eilhas. La Menina Bingley bai a benir a bibir cul armano, i bai le a tratar de la casa; i you starei mui anganhada se nun tubirmos neilha ũa bezina ancantadora.”
Elizabeth scuitou calhada, mas nun staba cumbencida; l cumportamiento deilhas nun habie sido al modo pa le agradar a naide; i cun melhor uolho d’ouserbadora i un carátele menos froixo do que l’armana, i cun un juízo menos dado a deixar-se lhebar por algue simpatie, eilha staba pouco çpuosta a aprobá las. Ye berdade que éran ũas ties mui finas; bastante adbertidas quando naide las cuntreriaba i mui agradables quando le daba la gana, mas amprouadas i chenas deilhas mesmas. Si éran mui guapas, habien sido eiducadas nun de ls melhores coleijos de la capital, tenien ũa fertuna de binte miles de lhibras, stában aquestumadas a gastar mais do que la cuonta, i a dar se cun giente de la alta, i por esso dában se l dreito de tener ũa buona oupenion deilhas mesmas i menos buona de ls outros. Pertencien a ũa respeitable família de l norte d’Anglaterra; cousa que staba grabada de modo mais fondo na sue lhembráncia do que la fertuna de l armano i deilhas mesmas haber sido feita ne l quemércio.
L senhor Bingley ardou bienes de quaije cien miles de lhibras de l pai, que yá habie tubido l’antencion de mercar ũa propiadade mas nun bibiu pa lo fazer. L senhor Bingley pensaba de l mesmo modo, i por bárias bezes scolhira l cundado del; mas cumo agora tenie ũa buona casa i la lhibardade de un propiatário, ls que le coincien bien l carátele brando tenien dúbedas de que el nun quedasse l restro de ls sous dies an Notherfield, i deixasse la compra pa la giraçon benideira.
Las armanas del stában cun gana de que el fura duonho de propiadades del; mas, anque agora nun fura mais do que un rendeiro, nien por esso la Menina Bingley se fazie rogada para persidir a la mesa del - nien la senhora Hurst, que se habie casado cun un home mais alegante do que rico, staba menos çpuosta a cunsidrar la casa del cumo sendo deilha mesma, quando esso le cumbenisse.
L senhor Bingley habie quedado de maior iba para cousa de dous anhos, quando fui atentado por un cunseilho dado por acauso a bejitar la casa de Notherfield. Biu la por drento i por fuora nũa meia hora – quedou agradado cul sítio i ls aposentos percipales, sastifeito culas bantaiges que l propiatário le apuntou, i quedou lhougo cun eilha.
Antre el i Darcy habie ũa fuorte amisade, anque tubíran feitius cuntrairos. Bingley habie ganhado la simpatie de Darcy por bias de l sou feitiu hounesto, abierto, i brando, anque nun fura fácele achar un modo de ser mais cuntrairo al del, i nun parecie que stubisse çcuntento cun l carátele del própio. Ne l mirar amigable de Darcy, Bingley tenie la mais firme cunfiança, i la mais alta oupenion de l juízo del. An anteligença, Darcy staba muito arriba. Bingley nun era nada boubo, mas Darcy era spierto. El era al mesmo tiempo arrogante, calhado i custoso de cuntentar, i ls modos del, anque fúran eiducados, nun chamában a naide. Neste punto l amigo tenie la bantaige toda. Bingley staba cierto de agradar adondequiera que aparecira, mas Darcy staba siempre a ser oufensibo.
L modo cumo eilhes falórun de la fiesta ne l clúbio de Meryton era bien caratelístico. Bingley nunca habie coincido a giente mais ancantadora nien a rapazas mais guapas an dies de sue bida; todo mundo habie sido mui amable i atencioso cun el; nun habie habido muita mesura nien çtáncias; i lhougo se dou mui bien cun todo l salon; i quanto a la menina Bennet, nun podie manginar un anjo que fura mais guapo. Darcy, al alrobés, habie bido un juntouro de giente an quien habie pouca belheza i ningũa eilegança, por nanhun deilhes habie sentido l mais pequeinho antresse i de ningun habie recebido algue atencion ou prazer. Recoinciu que la menina Bennet era fermosa, mas rie se demais.
La senhora Hurst i l’armana deilha ende cuncordórun cun el, assi i todo admirában la i gustában deilha, dezindo que era ũa rapaza mui doce i que nun s’amportában nada de la coincer melhor. Habendo cuncluído, antoce, que la Menina Bennet era ũa rapaza mui doce, l armano deilhas sentiu se cun outerizaçon para pensar neilha cumo i quando quejira.



Já sabem que podem encontrar mais capítulos aqui

Sem comentários: